Wielkopostny Dzień Skupienia w Diecezji Sandomierskiej – Ojciec Pio

W sobotę 13-tego marca przedstawiciele Grup Modlitwy Ojca Pio w diecezji sandomierskiej mogły przeżyć wspólnie Wielkopostny Dzień Skupienia. Tym razem zgromadziliśmy się w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Bogorii. Od niespełna roku proboszczem parafii i
kustoszem sanktuarium jest nasz diecezjalny duszpasterz – ks. Leszek Biłas. W tym miejscu przywitał zebranych czcicieli św. Ojca Pio i przybliżył nam historię powstania parafii i czczonego od kilku wieków cudownego obrazu Matki Bożej Pocieszenia. Konferencję na
temat rodziny wygłosiła do nas pani doktor Urszula Surma z Grupy Modlitwy Ojca Pio w Janowie Lubelskim, wskazując na św. Józefa – opiekuna św. Rodziny i św. Jana Pawła II patrona rodzin, wskazując na Jego nauczanie. Adorując Najświętszy Sakrament zawierzaliśmy nasze rodziny i naszą Ojczyznę w tym trudnym czasie próby. Prosiliśmy o wsparcie i orędownictwo świętych towarzyszących nam w spotkaniu: Matki Bożej, św. Józefa i św. Ojca Pio. Jako duchowe dzieci św. Ojca należące do wspólnot o Jego imieniu
zostaliśmy zachęceni przez naszego opiekuna do nieustannej modlitwy różańcowej, nawiedzając stacyjne kościoły pod wezwaniem św. Józefa prosząc Jego orędownictwa w naszych trudnych sprawach. Umocnieni Bożym błogosławieństwem wróciliśmy do swoich domów i parafii na dalsze wielkopostne czuwanie w oczekiwaniu Wielkanocnego poranka.

Marek Spasiuk

Historia

Pietrelcina, mała miejscowość na zachodzie Włoch. Miejsce jak wiele innych, biednych prowincji, niewyróżniających się u końca XIX w. I tam oto przychodzi na świat Franciszek. Dziecko, które od najmłodszych lat prowadzi mistyczną rozmowę z Bogiem. Często przebywa w parafialnym kościółku, i kocha obcować z przyrodą. Mimo, iż miejsce jest jak wiele innych, on potrafi dostrzec moc stwórczą samego Boga. Przesiadując całymi dniami na wypasaniu owiec, od najmłodszych lat miał możliwość nawiązania kontaktu z niebem. Rzeczy, postacie, głosy, które widywał i słyszał były dla niego całkiem naturalne i dopiero nadchodzący czas pokazał, że jest w tym odosobniony. I tak pewnego dnia do drzwi domu zapukał podróżujący zakonnik, którego przyjęli w jego podróży rodzice małego Franciszka. Pielgrzym zrobił nie małe wrażenie na młodym chłopcu, który zapragnął być także zakonnikiem i mieć nie mniejszą brodę niż on. Ojciec, widząc prawdziwy głos Boży w swoim synu, postanowił wyemigrować do Ameryki w celu zarobienia pieniędzy na edukację syna. Franciszek wstępuje do zakonu. Próby jakich musiał doświadczyć w pierwszych latach nie pozostawiały złudzeń, iż jest osobą pokorną, posłuszną i gorliwą, i jest godny święceń kapłańskich. Zdrowie już wyświęconego na Ojca Pio Franciszka nie było jego mocną stroną. Wynikało to z faktu, że przyjmował wiele cierpienia wielu osób, które musiał odchorować. I to doprowadziło go do przyjęcia największego daru od Pana Jezusa 20 IX 1918 w postaci stygmatów za grzechy innych ludzi, które wywarły wpływ na całe dalsze jego życie. Sam, uważał, że widok ran wpędza jego w zawstydzenie i zakłopotanie, i prosił wielokrotnie Boga, aby je ukrył i pozostawił rany niewidoczne, jednocześnie nie umniejszając cierpienia. Bóg jednak miał wielkie plany w stosunku do Ojca Pio co wymagało od niego niejednokrotnie heroicznej postawy. Za jego przyczyną doszło do nawrócenia niezliczonej liczby osób, które trwa do dnia dzisiejszego. Mimo zmasowanych prześladowań, także ze strony Kościoła, nie poddał się w walce o miłość i nie wypowiedział posłuszeństwa. W momencie, kiedy jego zdrowie było na krawędzi, i wydawało się, że jego dni są już policzone, pielgrzymująca figura Matki Bożej z Fatimy wyciągnęła go z sideł śmierci. Doznał uzdrowienia, takiego samego jakich inni doznawali za jego wstawiennictwem. Przykład życiowej postawy św. Ojca Pio może być wzorem każdego katolika w walce o wieczną miłość.

Modlitwa

Ojcze Niebieski, dziękuję Ci za to, że mnie kochasz. Dziękuję Ci za zesłanie Twojego Syna, Pana naszego Jezusa Chrystusa na świat, aby mnie zbawił i uwolnił. Ufam w Twą moc i łaskę, która wspiera i leczy mnie. Kochający Ojcze, dotknij mnie teraz swoimi uzdrawiającymi dłońmi, bo wierzę, że jest Twoją wolą abym był zdrowy na ciele, umyśle, duszy i duchu.

Okryj mnie najszlachetniejszą krwią Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa od czubka mej głowy do podeszwy mych stóp. Wyrzuć to, czego nie powinno być we mnie. Wylecz niezdrowe i nieprawidłowe komórki. Otwórz zablokowane tętnice i żyły oraz odbuduj i dopełnij wszelkie uszkodzenia. Usuń wszystkie stany zapalne i przemyj infekcje mocą najdroższej krwi Jezusa. Niech ogień Twej uzdrawiającej miłości przejdzie przez całe moje ciało w celu uzdrowienia tak, aby funkcjonowało ono w sposób w jaki Ty je stworzyłeś. Dotknij też mego umysłu i moich emocji, nawet najgłębszych zakamarków mojego serca.

Napełnij mnie swoją obecnością, miłością, radością oraz pokojem i przyciągaj jeszcze bliżej do siebie w każdym momencie mojego życia. Ojcze, napełnij mnie Swoim Duchem Świętym i upoważnij do czynienia wszystkiego co się da, aby moje życie przynosiło chwałę i cześć Twemu świętemu imieniu. Proszę Cię o to w imię Pana Jezusa Chrystusa. Amen.